பிரபந்த தனியன்கள்
என்பிறவி தீர இறைஞ்சினேன் இன்னமுதா
அன்பே தகளி யளித்தானை, - நன்புகழ்சேர்
சீதத்தார் முத்துகள் சேரும் கடல்மல்லைப்
பூதத்தார் பொன்னங்கழல்.
பாசுரங்கள்
அன்பே தகளியா* ஆர்வமே நெய் ஆக,*
இன்பு உருகு சிந்தை இடு திரியா,* நன்பு உருகி*
ஞானச் சுடர் விளக்கு ஏற்றினேன்* நாரணற்கு*
ஞானத் தமிழ் புரிந்த நான். (2)
ஞானத்தால் நன்கு உணர்ந்து* நாரணன் தன் நாமங்கள்,*
தானத்தால் மற்று அவன் பேர் சாற்றினால்,* - வானத்து-
அணி அமரர்* ஆக்குவிக்கும் அஃது அன்றே,* நங்கள்-
பணி அமரர் கோமான் பரிசு?
பரிசு நறு மலரால்* பாற்கடலான் பாதம்,*
புரிவார் புகப்பெறுவர் போலாம்,* - புரிவார்கள்-
தொல் அமரர் கேள்வித்* துலங்கு ஒளி சேர் தோற்றத்து*
நல் அமரர் கோமான் நகர்.
நகர் இழைத்து நித்திலத்து* நாள் மலர் கொண்டு,* ஆங்கே-
திகழும் மணி வயிரம் சேர்த்து,* - நிகர் இல்லாப்-
பைங் கமலம் ஏந்திப்* பணிந்தேன் பனி மலராள்,*
அங்கம் வலம் கொண்டான் அடி.
அடி மூன்றில் இவ் உலகம்* அன்று அளந்தாய் போலும்*
அடி மூன்று இரந்து அவனி கொண்டாய்,* - படிநின்ற-
நீர் ஓத மேனி* நெடுமாலே* நின் அடியை-
யார் ஓத வல்லார் அறிந்து?
அறிந்து ஐந்தும் உள் அடக்கி* ஆய் மலர் கொண்டு, ஆர்வம்-
செறிந்த மனத்தராய் செவ்வே,* - அறிந்து அவன்தன்-
பேர் ஓதி ஏத்தும்* பெருந்தவத்தோர் காண்பரே,*
கார் ஓத வண்ணன் கழல்.
கழல் எடுத்து வாய் மடித்து* கண் சுழன்று,* மாற்றார்-
அழல் எடுத்த சிந்தையராய் அஞ்ச,* தழல் எடுத்த-
போர் ஆழி ஏந்தினான்* பொன் மலர்ச் சேவடியை*
ஓர் ஆழி நெஞ்சே! உகந்து.
உகந்து உன்னை வாங்கி* ஒளி நிறம் கொள் கொங்கை*
அகம் குளிர உண் என்றாள் ஆவி,* உகந்து-
முலை உண்பாய் போலே* முனிந்து உண்டாய்,* நீயும்-
அலை பண்பால் ஆனமையால் அன்று.
அன்று அதுகண்டு அஞ்சாத* ஆய்ச்சி உனக்கு இரங்கி,*
நின்று முலை தந்த இந் நீர்மைக்கு,* அன்று-
வரன்முறையால் நீ அளந்த* மா கடல் சூழ் ஞாலம்,*
பெரு முறையால் எய்துமோ பேர்த்து?
பேர்த்தனை மா சகடம் பிள்ளையாய்* மண் இரந்து-
காத்தனை* பல் உயிரும் காவலனே,* ஏத்திய-
நா உடையேன் பூ உடையேன்* நின் உள்ளி நின்றமையால்*
கா அடியேன் பட்ட கடை.
கடை நின்றூ அமரர் கழல்தொழுது, நாளும்-
இடைநின்ற இன்பத்தராவர்,* புடைநின்ற-
நீரோத மேனி* நெடுமாலே,* நின்னடியை-
ஆரோத வல்லார் அவர்?
அவர் இவர் என்று இல்லை* அரவு அணையான் பாதம்,*
எவர் வணங்கி ஏத்தாதார் எண்ணில்,* பவரும்-
செழும் கதிரோன் ஒண் மலரோன்* கண்ணுதலோன் அன்றே*
தொழும் தகையார் நாளும் தொடர்ந்து?
தொடர் எடுத்த மால் யானை* சூழ் கயம் புக்கு அஞ்சி*
படர் எடுத்த பைங் கமலம் கொண்டு அன்று,* இடர் அடுக்க-
ஆழியான்* பாதம் பணிந்து அன்றே,* வானவர் கோன்-
பாழி தான் எய்திற்று பண்டு?
பண்டிப் பெரும் பதியை ஆக்கி* பழி பாவம்-
கொண்டு இங்கு* வாழ்வாரைக் கூறாதே,* - எண்திசையும்-
பேர்த்த கரம் நான்கு உடையான்* பேர் ஓதி பேதைகாள்*
தீர்த்தகரர் ஆமின் திரிந்து.
திரிந்தது வெம் சமத்துத்* தேர் கடவி,* அன்று-
பிரிந்தது சீதையை மான் பின் போய்,* - புரிந்ததுவும்-
கண் பள்ளிகொள்ள* அழகியதே,* நாகத்தின்-
தண் பள்ளி கொள்வான் தனக்கு.
தனக்கு அடிமை பட்டது* தான் அறியானேலும்*
மனத்து அடைய வைப்பது ஆம் மாலை,* - வனத் திடரை-
ஏரி ஆம் வண்ணம்* இயற்றும் இது அல்லால்*
மாரி யார் பெய்கிற்பார் மற்று?
மற்று ஆர் இயல் ஆவார்* வானவர் கோன் மா மலரோன் ,*
சுற்றும் வணங்கும் தொழிலானை,* - ஒற்றைப்-
பிறை இருந்த* செஞ்சடையான் பின் சென்று,* மாலைக்-
குறை இரந்து தான் முடித்தான் கொண்டு?
கொண்டது உலகம் குறள்* உருவாய் கோளரியாய்,*
ஒண் திறலோன் மார்வத்து உகிர் வைத்தது* - உண்டதுவும்*
தான் கடந்த ஏழ் உலகே* தாமரைக்கண் மால் ஒரு நாள்,*
வான் கடந்தான் செய்த வழக்கு.
வழக்கு அன்று கண்டாய்* வலி சகடம் செற்றாய்,*
வழக்கு என்று நீ மதிக்க வேண்டா,* - குழக் கன்று-
தீ விளவின் காய்க்கு எறிந்த* தீமை திருமாலே,*
பார் விளங்கச் செய்தாய் பழி.
பழி பாவம் கையகற்றி* பல் காலும் நின்னை,*
வழிவாழ்வார் வாழ்வராம் மாதோ,* - வழு இன்றி-
நாரணன் தன் நாமங்கள்* நன்கு உணர்ந்து நன்கு ஏத்தும்,*
காரணங்கள் தாம் உடையார் தாம்.
தாம் உளரே* தம் உள்ளம் உள் உளதே* தாமரையின்-
பூ உளதே* ஏத்தும் பொழுது உண்டே,* - வாமன்-
திரு மருவு* தாள் மருவு சென்னியரே,* செவ்வே-
அரு நரகம் சேர்வது அரிது.
அரியது எளிது ஆகும்* ஆற்றலால் மாற்றிப்*
பெருக முயல்வாரைப் பெற்றால்,* - கரியது ஓர்-
வெண் கோட்டு மால் யானை* வென்றி முடித்தன்றே,*
தண் கோட்டு மா மலரால் தாழ்ந்து?
தாழ்ந்து வரம் கொண்டு* தக்க வகைகளால்*
வாழ்ந்து கழிவாரை வாழ்விக்கும்,* - தாழ்ந்த-
விளங் கனிக்குக்* கன்று எறிந்து வேற்று உருவாய்,* ஞாலம்-
அளந்து அடிக்கீழ்க் கொண்ட அவன்.
அவன் கண்டாய் நல் நெஞ்சே!* ஆர் அருளும் கேடும்,*
அவன் கண்டாய் ஐம்புலனாய் நின்றான்,* - அவன் கண்டாய்-
காற்று தீ நீர் வான்* கரு வரை மண் கார் ஓதச்,*
சீற்றத் தீ ஆவானும் சென்று.
சென்றது இலங்கைமேல்* செவ்வே தன் சீற்றத்தால்,*
கொன்றது இராவணனை கூறுங்கால்,* -நின்றதுவும்-
வேய் ஓங்கு தண் சாரல்* வேங்கடமே,* விண்ணவர் தம்-
வாய் ஓங்கு* தொல் புகழான் வந்து.
வந்தித்து அவனை* வழி நின்ற ஐம்பூதம்*
ஐந்தும் அகத்து அடக்கி ஆர்வமாய்,* - உந்திப்-
படி அமரர் வேலையான்* பண்டு அமரர்க்கு ஈந்த,*
படி அமரர் வாழும் பதி.
பதி அமைந்து நாடி* பருத்து எழுந்த சிந்தை,*
மதி உரிஞ்சி வான் முகடு நோக்கி* - கதி மிகுத்து அம்-
கோல் தேடி ஓடும்* கொழுந்ததே போன்றதே,*
மால் தேடி ஓடும் மனம்.
மனத்து உள்ளான் வேங்கடத்தான்* மா கடலான்,* மற்றும்-
நினைப்பு அரிய* நீள் அரங்கத்து உள்ளான்,* - எனைப் பலரும்-
தேவாதி தேவன்* எனப்படுவான்,* முன் ஒரு நாள்-
மா வாய் பிளந்த மகன்.
மகனாகக் கொண்டு எடுத்தாள்* மாண்பு ஆய கொங்கை,*
அகன் ஆர உண்பன் என்று உண்டு,* - மகனைத் தாய்-
தேறாத வண்ணம்* திருத்தினாய்,* தென் இலங்கை-
நீறு ஆக எய்து அழித்தாய் நீ.
நீ அன்று உலகு அளந்தாய்* நீண்ட திருமாலே,*
நீ அன்று உலகு இடந்தாய் என்பரால்,* - நீ அன்று-
கார் ஓதம் முன் கடைந்து* பின் அடைத்தாய் மா கடலை,*
பேர் ஓத மேனிப் பிரான்.
பிரான் என்றும் நாளும்* பெரும் புலரி என்றும்,*
குரா நல் செழும் போது கொண்டு,* - வராகத்து-
அணி உருவன்* பாதம் பணியும் அவர் கண்டீர்,*
மணி உருவம் காண்பார் மகிழ்ந்து.
மகிழ்ந்தது சிந்தை* திருமாலே,* மற்றும்-
மகிழ்ந்தது உன் பாதமே போற்றி,* - மகிழ்ந்தது-
அழல் ஆழி சங்கம்* அவை பாடி ஆடும்,*
தொழில் ஆகம் சூழ்ந்து துணிந்து.
துணிந்தது சிந்தை* துழாய் அலங்கல்,* அங்கம்-
அணிந்தவன்* பேர் உள்ளத்துப் பல்கால்,* - பணிந்ததுவும்-
வேய் பிறங்கு சாரல்* விறல் வேங்கடவனையே,*
வாய் திறங்கள் சொல்லும் வகை.
வகையால் அவனி* இரந்து அளந்தாய் பாதம்,*
புகையால் நறு மலரால் முன்னே,* - மிக வாய்ந்த-
அன்பு ஆக்கி ஏத்தி* அடிமைப்பட்டேன் உனக்கு,*
என் பாக்கியத்தால் இனி.
இனிது என்பர் காமம்* அதனிலும் ஆற்ற*
இனிது என்பர் தண்ணீரும் எந்தாய்,* - இனிது என்று-
காமம் நீர் வேளாது* நின் பெருமை வேட்பரேல்*
சேம நீர் ஆகும் சிறிது.
சிறியார் பெருமை* சிறிதின்கண் எய்தும்,*
அறியாரும் தாம் அறியார் ஆவர்,* - அறியாமை-
மண் கொண்டு மண் உண்டு* மண் உமிழ்ந்த மாயன் என்று,*
எண் கொண்டு என் நெஞ்சே! இரு.
இரும் தண் கமலத்து* இரு மலரின் உள்ளே,*
திருந்து திசைமுகனைத் தந்தாய்,* - பொருந்திய நின்-
பாதங்கள் ஏத்திப்* பணியாவேல்,* பல் பிறப்பும்-
ஏதங்கள் எல்லாம் எமக்கு.
எமக்கு என்று இரு நிதியம்* ஏமாந்து இராதே,*
தமக்கு என்றும் சார்வம் அறிந்து,* - நமக்கு என்றும்-
மாதவனே என்னும்* மனம் படைத்து* மற்று அவன் பேர்-
ஓதுவதே* நாவினால் ஓத்து.
ஓத்தின் பொருள் முடிவும் இத்தனையே,* உத்தமன் பேர்-
ஏத்தும்* திறம் அறிமின் ஏழைகாள்,* ஓத்து அதனை-
வல்லீரேல் நன்று அதனை மாட்டீரேல்,* மாதவன் பேர்-
சொல்லுவதே ஓத்தின் சுருக்கு.
சுருக்காக வாங்கி* சுலாவி நின்று* ஐயார்-
நெருக்கா முன் நீர் நினைமின் கண்டீர்,* - திருப் பொலிந்த-
ஆகத்தான்* பாதம் அறிந்தும், அறியாத*
போகத்தால் இல்லை பொருள்.
பொருளால் அமர் உலகம்* புக்கு இயலல் ஆகாது*
அருளால் அறம் அருளும் அன்றே,* - அருளாலே-
மா மறையோர்க்கு ஈந்த* மணிவண்ணன் பாதமே,*
நீ மறவேல் நெஞ்சே! நினை.
நினைப்பன் திருமாலை* நீண்ட தோள் காண,*
நினைப்பார் பிறப்பு ஒன்றும் நேரார்,* - மனைப்பால்-
பிறந்தார் பிறந்து எய்தும்* பேரின்பம் எல்லாம்,*
துறந்தார் தொழுதார் அத் தோள்.
தோள் இரண்டு எட்டு ஏழும்* மூன்றும் முடி அனைத்தும்*
தாள் இரண்டும் வீழச் சரம் துரந்தான்,* - தாள் இரண்டும்-
ஆர் தொழுவார் பாதம்* அவை தொழுவது அன்றே,* என்-
சீர் கெழு தோள்* செய்யும் சிறப்பு?
சிறந்தார்க்கு எழு துணையாம்* செங்கண் மால் நாமம்.*
மறந்தாரை மானிடமா வையேன்,* அறம் தாங்கும்-
மாதவனே என்னும்* மனம் படைத்து,* மற்று அவன்பேர்-
ஓதுவதே* நாவினால் உள்ளு.
உளது என்று இறுமாவார்* உண்டு இல்லை என்று,*
தளர்தல் அதன் அருகும் சாரார்,* - அளவு அரிய-
வேதத்தான் வேங்கடத்தான்* விண்ணோர் முடி தோயும்,*
பாதத்தான் பாதம் பயின்று.
பயின்றது அரங்கம் திருக்கோட்டி,* பல் நாள்-
பயின்றதுவும்* வேங்கடமே பல்நாள்,* - பயின்றது-
அணி திகழும் சோலை* அணி நீர் மலையே*
மணி திகழும் வண் தடக்கை மால்.
மாலை அரி உருவன்* பாதமலர் அணிந்து,*
காலை தொழுது எழுமின் கைகோலி,* - ஞாலம்-
அளந்து இடந்து உண்டு உமிழ்ந்த* அண்ணலை மற்று அல்லால்*
உளம் கிடந்த ஆற்றால் உணர்ந்து.
உணர்ந்தாய் மறை நான்கும்* ஓதினாய் நீதி*
மணந்தாய் மலர் மகள் தோள் மாலே!* - மணந்தாய் போய்-
வேய் இரும் சாரல்* வியல் இரு ஞாலம் சூழ்,*
மா இரும் சோலை மலை.
மலை ஏழும்* மா நிலங்கள் ஏழும் அதிர*
குலை சூழ் குரை கடல்கள் ஏழும்,* - முலை சூழ்ந்த-
நஞ்சு உரத்துப் பெண்ணை* நவின்று உண்ட நாவன் என்று*
அஞ்சாது என்நெஞ்சே! அழை.
அழைப்பன் திருமாலை* ஆங்கு அவர்கள் சொன்ன,*
பிழைப்பு இல் பெரும் பெயரே பேசி,* - இழைப்பு அரிய-
ஆயவனே! யாதவனே!* என்றவனை யார் முகப்பும்,*
மாயவனே என்று மதித்து.
மதிக் கண்டாய் நெஞ்சே!* மணிவண்ணன் பாதம்,*
மதிக் கண்டாய் மற்று அவன் பேர் தன்னை,* - மதிக் கண்டாய்-
பேர் ஆழிநின்று* பெயர்ந்து கடல் கடைந்த*
நீர் ஆழி வண்ணன் நிறம்.
நிறம் கரியன் செய்ய* நெடு மலராள் மார்வன்,*
அறம் பெரியன் ஆர் அது அறிவார்?* - மறம் புரிந்த-
வாள் அரக்கன் போல்வானை* வானவர் கோன் தானத்து,*
நீள் இருக்கைக்கு உய்த்தான் நெறி.
நெறியார் குழல் கற்றை* முன்நின்று பின் தாழ்ந்து,*
அறியாது இளங் கிரி என்று எண்ணி* - பிரியாது-
பூங்கொடிக்கள் வைகும்* பொரு புனல் குன்று என்னும்*
வேங்கடமே யாம் விரும்பும் வெற்பு.
வெற்பு என்று இரும் சோலை* வேங்கடம் என்று இவ் இரண்டும்*
நிற்பு என்று நீ மதிக்கும் நீர்மை போல்,* - நிற்பு என்று-
உளம் கோயில்* உள்ளம் வைத்து உள்ளினேன்,* வெள்ளத்து-
இளங் கோயில் கைவிடேல் என்று.
என்றும் மறந்தறியேன்* ஏழ் பிறப்பும் எப்பொழுதும்,*
நின்று நினைப்பு ஒழியா நீர்மையால்,* - வென்றி-
அடல் ஆழி கொண்ட* அறிவனே,* இன்பக்-
கடல் ஆழி நீ அருளிக் காண்.
காணக் கழி காதல்* கைமிக்குக் காட்டினால்,*
நாணப்படும் என்றால் நாணுமே?* - பேணி-
கரு மாலைப்* பொன் மேனி காட்டாமுன் காட்டும்,*
திருமாலை நங்கள் திரு.
திருமங்கை நின்றருளும்* தெய்வம் நா வாழ்த்தும்,*
கருமம் கடைப்பிடிமின் கண்டீர்,* - உரிமையால்-
ஏத்தினோம் பாதம்* இருந் தடக்கை எந்தை பேர்,*
நால் திசையும் கேட்டீரே நாம்?
நாம் பெற்ற நன்மையும்* நா மங்கை நல் நெஞ்சத்து*
ஓம்பி இருந்து எம்மை ஓதுவித்து,* - வேம்பின்-
பொருள் நீர்மை ஆயினும்* பொன் ஆழி பாடு என்று,*
அருள் நீர்மை தந்த அருள்.
அருள் புரிந்த சிந்தை* அடியார்மேல் வைத்து,*
பொருள் தெரிந்து காண்குற்ற அப்போது,* - இருள் திரிந்து-
நோக்கினேன் நோக்கி* நினைந்தேன் அது ஒண் கமலம்,*
ஓக்கினேன் என்னையும் அங்கு ஓர்ந்து.
ஓர் உருவன் அல்லை* ஒளி உருவம் நின் உருவம்,*
ஈர் உருவன் என்பர் இரு நிலத்தோர்,* ஓர் உருவம்-
ஆதியாம் வண்ணம்* அறிந்தார் அவர் கண்டீர்,*
நீதியால் மண் காப்பார் நின்று.
நின்றது ஓர் பாதம்* நிலம் புதைப்ப நீண்ட தோள்*
சென்று அளந்தது என்பர் திசை எல்லாம்* - அன்று-
கரு மாணியாய் இரந்த* கள்வனே, உன்னைப்-
பிரமாணித்தார்* பெற்ற பேறு.
பேறு ஒன்றும் முன் அறியேன்* பெற்று அறியேன் பேதைமையால்,*
மாறு என்று சொல்லி வணங்கினேன்,* ஏறின்-
பெருத்தெருத்தம் கோடு ஒசிய* பெண் நசையின் பின் போய்,*
எருத்து இறுத்த நல் ஆயர் ஏறு.
ஏறு ஏழும்* வென்று அடர்த்த எந்தை,* எரி உருவத்து-
ஏறு ஏறி பட்ட இடுசாபம்* - பாறு ஏறி-
உண்ட தலை வாய் நிறைய* கோட்டு அம் கை ஒண் குருதி,*
கண்ட பொருள் சொல்லின் கதை.
கதையின் பெரும் பொருளும் கண்ணா!* நின் பேரே,-
இதயம்* இருந்தவையே ஏத்தில்,* - கதையின்-
திருமொழியாய் நின்ற* திருமாலே* உன்னைப்-
பரு மொழியால் காணப் பணி.
பணிந்தேன் திருமேனி* பைங் கமலம் கையால்*
அணிந்தேன் உன் சேவடிமேல் அன்பாய்* - துணிந்தேன்-
புரிந்து ஏத்தி* உன்னை புகலிடம் பார்த்து,* ஆங்கே-
இருந்து ஏத்தி* வாழும் இது.
இது கண்டாய் நல் நெஞ்சே!* இப் பிறவி ஆவது,*
இது கண்டாய் எல்லாம் நாம் உற்றது,* - இது கண்டாய்-
நாரணன் பேர் ஓதி* நரகத்து அருகு அணையாக்,*
காரணமும் வல்லையேல் காண்.
கண்டேன் திருமேனி* யான் கனவில்,* ஆங்கு அவன் கைக்-
கண்டேன்* கனலும் சுடர் ஆழி கண்டேன்*
உறு நோய் வினை இரண்டும்* ஓட்டுவித்து,* பின்னும்-
மறு நோய் செறுவான் வலி.
வலி மிக்க வாள் எயிற்று* வாள் அவுணர் மாள*
வலி மிக்க வாள் வரை மத்து ஆக,* வலி மிக்க-
வாள் நாகம் சுற்றி* மறுகக் கடல் கடைந்தான்,*
கோள் நாகம் கொம்பு ஒசித்த கோ.
கோ ஆகி மா நிலம் காத்து,* நம் கண் முகப்பே*
மா ஏகிச் செல்கின்ற மன்னவரும்* - பூ மேவும்-
செங் கமல நாபியான்* சேவடிக்கே ஏழ் பிறப்பும்*
தண் கமலம் ஏய்ந்தார் தமர்.
தமர் உள்ளம் தஞ்சை* தலை அரங்கம் தண்கால்,*
தமர் உள்ளும் தண் பொருப்பு வேலை,* - தமர் உள்ளும்-
மாமல்லை கோவல்* மதிள் குடந்தை என்பரே,*
ஏ வல்ல எந்தைக்கு இடம்.
இடங்கை வலம்புரி நின்று ஆர்ப்ப,* எரி கான்று-
அடங்கார்* ஒடுங்குவித்தது ஆழி,* - விடம் காலும்-
தீ வாய் அரவு அணைமேல்* தோன்றல் திசை அளப்பான்,*
பூ ஆர் அடி நிமிர்த்த போது.
போது அறிந்து வானரங்கள்* பூஞ்சுனை புக்கு,* ஆங்கு அலர்ந்த-
போது அரிந்துகொண்டு ஏத்தும் போது,* உள்ளம் போதும்-
மணி வேங்கடவன்* மலர் அடிக்கே செல்ல,*
அணி வேங்கடவன் பேர் ஆய்ந்து.
ஆய்ந்து உரைப்பன் ஆயிரம் பேர்* ஆதி நடு அந்திவாய்,*
வாய்ந்த மலர் தூவி வைகலும்,* - ஏய்ந்த-
பிறைக் கோட்டுச் செங்கண் * கரி விடுத்த பெம்மான்*
இறைக்கு ஆட்படத் துணிந்த யான்.
யானே தவம் செய்தேன்* ஏழ் பிறப்பும் எப்பொழுதும்,*
யானே தவம் உடையேன் எம் பெருமான்,* - யானே-
இருந் தமிழ் நல் மாலை* இணை அடிக்கே சொன்னேன்,*
பெருந் தமிழன் நல்லேன் பெருகு.
பெருகு மத வேழம்* மாப் பிடிக்கு முன் நின்று,*
இரு கண் இள மூங்கில் வாங்கி,* - அருகு இருந்த-
தேன் கலந்து நீட்டும்* திருவேங்கடம் கண்டீர்,*
வான் கலந்த வண்ணன் வரை.
வரைச் சந்தனக் குழம்பும்* வான் கலனும் பட்டும்,*
விரைப் பொலிந்த வெண் மல்லிகையும் நிரைத்துக்கொண்டு*
ஆதிக்கண் நின்ற* அறிவன் அடி இணையே*
ஓதிப் பணிவது உறும் .
உறும் கண்டாய் நல் நெஞ்சே!* உத்தமன் நல் பாதம்,*
உறும் கண்டாய் ஒண் கமலம் தன்னால்,* - உறும் கண்டாய்-
ஏத்திப் பணிந்து அவன் பேர்* ஈர் ஐஞ்ஞூறு எப்பொழுதும்,*
சாத்தி உரைத்தல் தவம்.
தவம் செய்து* நான் முகனே பெற்றான்,* தரணி-
நிவந்து அளப்ப நீட்டிய பொற் பாதம்,* - சிவந்த தன்-
கை அனைத்தும்* ஆரக் கழுவினான்,* கங்கை நீர்-
பெய்து அனைத்துப் பேர் மொழிந்து பின்.
பின் நின்று தாய் இரப்ப கேளான்,* பெரும் பணைத் தோள்-
முன் நின்று தான் இரப்பாள்* மொய்ம் மலராள்* - சொல் நின்ற-
தோள் நலத்தான்* நேர் இல்லாத் தோன்றல்,* அவன் அளந்த-
நீள் நிலம் தான்* அத்தனைக்கும் நேர்.
நேர்ந்தேன் அடிமை* நினைந்தேன் அது ஒண் கமலம்,*
ஆர்ந்தேன் உன் சேவடிமேல் அன்பாய்,* - ஆர்ந்த-
அடிக் கோலம்* கண்டவர்க்கு என்கொலோ,* முன்னைப்-
படிக் கோலம் கண்ட பகல்?
பகல் கண்டேன்* நாரணனைக் கண்டேன்,* - கனவில்-
மிகக் கண்டேன்* மீண்டு அவனை மெய்யே மிகக் கண்டேன்*
ஊன் திகழும் நேமி* ஒளி திகழும் சேவடியான்,*
வான் திகழும் சோதி வடிவு.
வடிக் கோல வாள் நெடுங் கண்* மா மலராள்,* செவ்விப்-
படிக் கோலம்* கண்டு அகலாள் பல்நாள்,* - அடிக்கோலி-
ஞாலத்தாள் பின்னும்* நலம் புரிந்தது என்கொலோ,*
கோலத்தால் இல்லை குறை.
குறையாக வெம் சொற்கள்* கூறினேன் கூறி,*
மறை ஆங்கு என உரைத்த மாலை,* - இறையேனும்-
ஈயும்கொல் என்றே* இருந்தேன் எனைப் பகலும்,*
மாயன்கண் சென்ற வரம்.
வரம் கருதி தன்னை* வணங்காத வன்மை,*
உரம் கருதி மூர்க்கத்தவனை,* - நரம் கலந்த-
சிங்கமாய்க் கீண்ட* திருவன் அடி இணையே,*
அம் கண் மா ஞாலத்து அமுது.
அமுது என்றும் தேன் என்றும்* ஆழியான் என்றும்,*
அமுது அன்று கொண்டு உகந்தான் என்றும்,* - அமுது அன்ன
சொல் மாலை ஏத்தித்* தொழுதேன் சொலப்பட்ட,*
நல் மாலை ஏத்தி நவின்று.
நவின்று உரைத்த நாவலர்கள்* நாள் மலர் கொண்டு,* ஆங்கே-
பயின்றதனால் பெற்ற பயன் என்கொல்,* - பயின்றார் தம்-
மெய்த் தவத்தால்* காண்பு அரிய மேக மணி வண்ணனை,* யான்-
எத் தவத்தால் காண்பன்கொல் இன்று?
இன்றா அறிகின்றேன் அல்லேன்* இரு நிலத்தைச்-
சென்று ஆங்கு அளந்த திருவடியை.* - அன்று-
கருக்கோட்டியுள் கிடந்து* கைதொழுதேன் கண்டேன்,*
திருக்கோட்டி எந்தை திறம்.
திறம்பிற்று இனி அறிந்தேன்* தென் அரங்கத்து எந்தை,*
திறம்பா வழிச் சென்றார்க்கு அல்லால்,* - திறம்பாச்-
செடி நரகை நீக்கி* தாம் செல்வதன் முன்,* வானோர்-
கடி நகர வாசல் கதவு.
கதவி கதம் சிறந்த* கஞ்சனை முன் காய்ந்து,*
அதவி போர் யானை ஒசித்து,* - பதவியாய்ப்-
பாணியால் நீர் ஏற்று* பண்டு ஒருகால் மாவலியை,*
மாணியாய்க் கொண்டிலையே மண்.
மண்ணுலகம் ஆளேனே* வானவர்க்கும் வானவனாய்,*
விண்ணுலகம் தன் அகத்தும் மேவேனே,* - நண்ணித்-
திருமாலை* செங்கண் நெ.டியானை,* எங்கள்-
பெருமானை கைதொழுத பின்
பின்னால் அரு நரகம்* சேராமல் பேதுறுவீர்,*
முன்னால் வணங்க முயல்மினோ,* - பல் நூல்-
அளந்தானை* கார்க் கடல் சூழ் ஞாலத்தை,* எல்லாம்-
அளந்தான் அவன் சேவடி
அடியால் முன் கஞ்சனைச் செற்று,* அமரர் ஏத்தும்-
படியான்* கொடிமேல் புள் கொண்டான்,* - நெடியான் தன்-
நாமமே ஏத்துமின்கள் ஏத்தினால்,* தாம் வேண்டும்-
காமமே காட்டும் கடிது.
கடிது கொடு நரகம்* பிற்காலும் செய்கை,*
கொடிது என்று அது கூடாமுன்னம்,* - வடி சங்கம்-
கொண்டானை* கூந்தல் வாய் கீண்டானை,* கொங்கை நஞ்சு-
உண்டானை* ஏத்துமினோ உற்று.
உற்று வணங்கித்* தொழுமின் உலகு ஏழும்*
முற்றும் விழுங்கும் முகில் வண்ணன்,* - பற்றிப்-
பொருந்தாதான் மார்பு இடந்து* பூம் பாடகத்துள்-
இருந்தானை,* ஏத்தும் என் நெஞ்சு.
என் நெஞ்சம் மேயான்* என் சென்னியான்,* தானவனை-
வல் நெஞ்சம்* கீண்ட மணி வண்ணன்,* முன்னம் சேய்-
ஊழியான்* ஊழி பெயர்த்தான்,* உலகு ஏத்தும்-
ஆழியான்* அத்தியூரான்.
அத்தியூரான்* புள்ளை ஊர்வான்,* அணி மணியின்-
துத்தி சேர்* நாகத்தின்மேல் துயில்வான்,* - முத்தீ-
மறை ஆவான்* மா கடல் நஞ்சு உண்டான் தனக்கும்*
இறை ஆவான் எங்கள் பிரான். (2)
எங்கள் பெருமான்* இமையோர் தலைமகன்! நீ,*
செங்கண் நெடு மால் திருமார்பா,* - பொங்கு-
பட மூக்கின் ஆயிர வாய்ப்* பாம்பு அணைமேல் சேர்ந்தாய்,*
குடமூக்குக் கோயிலாக் கொண்டு.
கொண்டு வளர்க்க* குழவியாய்த் தான் வளர்ந்தது*
உண்டது உலகு ஏழும் உள் ஒடுங்க,* - கொண்டு-
குடம் ஆடி* கோவலனாய் மேவி,* என் நெஞ்சம்-
இடமாகக் கொண்ட இறை.
இறை எம் பெருமான் அருள் என்று* இமையோர்-
முறை நின்று* மொய்ம் மலர்கள் தூவ,* - அறை கழல-
சேவடியான்* செங்கண் நெடியான்,* குறள் உருவாய்-
மாவடிவின்* மண் கொண்டான் மால். (2)
மாலே நெடியோனே!* கண்ணனே,* விண்ணவர்க்கு-
மேலா!* வியன் துழாய்க் கண்ணியனே,* - மேலால்-
விளவின் காய்* கன்றினால் வீழ்த்தவனே,* என் தன்-
அளவு அன்றால்* யானுடைய அன்பு. (2)
